பிரபந்த தனியன்கள்

   பாசுரங்கள்

617##             12 1


மற்று இருந்தீர்கட்கு அறியலாகா*  மாதவன் என்பது ஓர் அன்புதன்னை* 
உற்று இருந்தேனுக்கு உரைப்பது எல்லாம்*  ஊமையரோடு செவிடர் வார்த்தை* 


பெற்றிருந்தாளை ஒழியவே போய்ப்*  பேர்த்து ஒரு தாய் இல் வளர்ந்த நம்பி* 
மற் பொருந்தாமற் களம் அடைந்த*  மதுரைப் புறத்து என்னை உய்த்திடுமின்*. (2)   


618#             12 2


நாணி இனி ஓர் கருமம் இல்லை*  நால்அயலாரும் அறிந்தொழிந்தார்* 
பாணியாது என்னை மருந்து செய்து*  பண்டு பண்டு ஆக்க உறுதிராகில்* 


மாணி உருவாய் உலகு அளந்த*  மாயனைக் காணிற் தலைமறியும்* 
ஆணையால் நீர் என்னைக் காக்க வேண்டில்*  ஆய்ப்பாடிக்கே என்னை உய்த்திடுமின்*.   


619#             12 3


தந்தையும் தாயும் உற்றாரும் நிற்கத்*  தனிவழி போயினாள்!' என்னும்சொல்லு* 
வந்த பின்னைப் பழி காப்பு அரிது*  மாயவன் வந்து உருக் காட்டுகின்றான்* 


கொந்தளம் ஆக்கிப் பரக்கழித்துக்*  குறும்பு செய்வான் ஓர் மகனைப் பெற்ற* 
நந்தகோபாலன் கடைத்தலைக்கே*  நள்இருட்கண் என்னை உய்த்திடுமின்*  


620#             12 4


அங்கைத் தலத்திடை ஆழி கொண்டான்*  அவன்முகத்து அன்றி விழியேன் என்று* 
செங்கச்சுக் கொண்டு கண் ஆடை ஆர்த்துச்*  சிறு மானிடவரைக் காணில் நாணும்* 


கொங்கைத்தலம் இவை நோக்கிக் காணீர்*  கோவிந்தனுக்கு அல்லால் வாயில் போகா* 
இங்குத்தை வாழ்வை ஒழியவே போய்*  யமுனைக் கரைக்கு என்னை உய்த்திடுமின்*.       


621#             12 5


ஆர்க்கும் என் நோய் இது அறியலாகாது*  அம்மனைமீர்! துழதிப் படாதே* 
கார்க்கடல் வண்ணன் என்பான் ஒருவன்*  கைகண்ட யோகம் தடவத் தீரும்* 


நீர்க் கரை நின்ற கடம்பை ஏறிக்*  காளியன் உச்சியில் நட்டம் பாய்ந்து* 
போர்க்களமாக நிருத்தம் செய்த*  பொய்கைக் கரைக்கு என்னை உய்த்திடுமின்*.     


622#             12 6


கார்த் தண் முகிலும் கருவிளையும்*  காயா மலரும் கமலப் பூவும்* 
ஈர்த்திடுகின்றன என்னை வந்திட்டு*  இருடீகேசன் பக்கல் போகே என்று* 


வேர்த்துப் பசித்து வயிறு அசைந்து*  வேண்டு அடிசில் உண்ணும் போது*
ஈது என்று பார்த்திருந்து நெடு நோக்குக் கொள்ளும்*  பத்தவிலோசனத்து உய்த்திடுமின்*.    


623#             12 7


வண்ணம் திரிவும் மனம்குழைவும்*  மானம் இலாமையும் வாய்வெளுப்பும்* 
உண்ண லுறாமையும் உள்மெலிவும்*  ஓத நீர் வண்ணன் என்பான் ஒருவன்* 


தண்ணந் துழாய் என்னும் மாலை கொண்டு*  சூட்டத் தணியும் பிலம்பன் தன்னைப்* 
பண் அழியப் பலதேவன் வென்ற*  பாண்டிவடத்து என்னை உய்த்திடுமின்*.        


624#             12 8


கற்றினம் மேய்க்கிலும் மேய்க்கப் பெற்றான்*  காடு வாழ் சாதியும் ஆகப் பெற்றான்* 
பற்றி உரலிடை யாப்பும் உண்டான்*  பாவிகாள்! உங்களுக்கு ஏச்சுக் கொலோ?* 


கற்றன பேசி வசவு உணாதே*  காலிகள் உய்ய மழை தடுத்துக்* 
கொற்றக் குடையாக ஏந்தி நின்ற*  கோவர்த்தனத்து என்னை உய்த்திடுமின்* 


625#             12 9


கூட்டில் இருந்து கிளி எப்போதும்*  கோவிந்தா! கோவிந்தா! என்று அழைக்கும்* 
ஊட்டக் கொடாது செறுப்பனாகில்*  உலகுஅளந்தான்! என்று உயரக் கூவும்* 


நாட்டில் தலைப்பழி எய்தி*  உங்கள் நன்மை இழந்து தலையிடாதே* 
சூட்டு உயர் மாடங்கள் சூழ்ந்துதோன்றும்*  துவராபதிக்கு என்னை உய்த்திடுமின்*.    


626##             12 10


மன்னு மதுரை தொடக்கமாக*  வண் துவராபதிதன் அளவும்* 
தன்னைத் தமர் உய்த்துப் பெய்ய வேண்டித்*  தாழ்குழலாள் துணிந்த துணிவை* 


பொன் இயல் மாடம் பொலிந்து தோன்றும்*  புதுவையர்கோன் விட்டுசித்தன் கோதை* 
இன்னிசையால் சொன்ன செஞ்சொல் மாலை*  ஏத்தவல்லார்க்கு இடம் வைகுந்தமே*. (2)