தமிழ் வேதம்

2 எண்ணிக்கை பாடல் பாட

தை ஒரு திங்களும் தரை விளக்கி* தண் மண்டலம் இட்டு மாசி முன்னாள்*

ஐய நுண் மணல் கொண்டு தெரு அணிந்து* அழகினுக்கு அலங்கரித்து அனங்கதேவா!*

உய்யவும் ஆம்கொலோ என்று சொல்லி* உன்னையும் உம்பியையும் தொழுதேன்*

வெய்யது ஓர் தழல் உமிழ் சக்கரக் கை* வேங்கடவற்கு என்னை விதிக்கிற்றியே. (2)

கருப்பு வில் மலர்க் கணைக் காமவேளைக்* கழலிணை பணிந்து அங்கு ஓர் கரி அலற*

மருப்பினை ஒசித்துப் புள் வாய்பிளந்த* மணிவண்ணற்கு என்னை வகுத்திடு என்று*

பொருப்பு அன்ன மாடம் பொலிந்து தோன்றும்* புதுவையர்கோன் விட்டுசித்தன் கோதை*

விருப்பு உடை இன்தமிழ் மாலை வல்லார்* விண்ணவர் கோன் அடி நண்ணுவரே* (2)

நாமம் ஆயிரம் ஏத்த நின்ற* நாராயணா நரனே* உன்னை-

மாமி தன் மகன் ஆகப் பெற்றால்* எமக்கு வாதை தவிருமே*

காமன் போதரு காலம் என்று* பங்குனி நாள் கடை பாரித்தோம்*

தீமை செய்யும் சிரீதரா!* எங்கள் சிற்றில் வந்து சிதையேலே* (2)

சீதைவாய் அமுதம் உண்டாய்!* எங்கள் சிற்றில் நீ சிதையேலென்று*

வீதிவாய் விளையாடும் ஆயர் சிறுமியர் மழலைச்சொல்லை*

வேதவாய்த் தொழிலார்கள் வாழ்* வில்லிபுத்தூர் மன் விட்டுசித்தன் தன்*

கோதை வாய்த் தமிழ் வல்லவர்* குறைவின்றி வைகுந்தம் சேர்வரே* (2)

கோழி யழைப்பதன் முன்னம்* குடைந்து நீராடுவான் போந்தோம்*

ஆழியஞ் செல்வன் எழுந்தான்* அரவணை மேல்பள்ளி கொண்டாய்*

ஏழைமை யாற்றவும் பட்டோம்* இனி என்றும் பொய்கைக்கு வாரோம்*

தோழியும் நானும் தொழுதோம்* துகிலைப் பணித்து அருளாயே* (2)

கன்னியரோடு எங்கள் நம்பி* கரிய பிரான் விளையாட்டைப்*

பொன் இயல் மாடங்கள் சூழ்ந்த* புதுவையர்கோன் பட்டன் கோதை*

இன்னிசையால் சொன்ன மாலை* ஈரைந்தும் வல்லவர் தாம் போய்*

மன்னிய மாதவனோடு* வைகுந்தம் புக்கு இருப்பாரே*. (2)

தெள்ளியார் பலர்* கைதொழும் தேவனார்*

வள்ளல்* மாலிருஞ்சோலை மணாளனார்*

பள்ளி கொள்ளும் இடத்து* அடி கொட்டிடக்*

கொள்ளுமாகில்* நீ கூடிடு கூடலே!* (2)

காட்டில் வேங்கடம்* கண்ணபுர நகர்*

வாட்டம் இன்றி* மகிழ்ந்து உறை வாமனன்*

ஓட்டரா வந்து* என் கைப் பற்றித் தன்னொடும்*

கூட்டு மாகில்* நீ கூடிடு கூடலே!* (2)

ஊடல் கூடல்* உணர்தல் புணர்தலை*

நீடு நின்ற* நிறை புகழ் ஆய்ச்சியர்*

கூடலைக்* குழற் கோதை முன் கூறிய*

பாடல் பத்தும் வல்லார்க்கு* இல்லை பாவமே* (2)

மன்னு பெரும்புகழ் மாதவன்* மாமணி வண்ணன் மணிமுடி மைந்தன் தன்னை

உகந்தது காரண மாக* என் சங்கு இழக்கும் வழக்கு உண்டே?*

புன்னை குருக்கத்தி ஞாழல் செருந்திப்* பொதும்பினில் வாழும் குயிலே!*

பன்னி எப்போதும் இருந்து விரைந்து* என் பவளவாயன் வரக் கூவாய்*. (2)

மென்னடை யன்னம் பரந்துவிளையாடும்* வில்லிபுத்தூர் உறைவான் தன்*

பொன்னடி காண்பதோர் ஆசையினால்* என் பொ ருகயற் கண்ணிணை துஞ்சா*

இன்னடிசிலோடு பாலமுதூட்டி* எடுத்த என் கோலக்கிளியை*

உன்னொடு தோழமை கொள்வன் குயிலே!* உலகளந்தான் வரக் கூவாய்*. (2)

விண்ணுற நீண்டு அடிதாவிய மைந்தனை* வேற் கண் மடந்தை விரும்பி*

கண்ணுற என்கடல் வண்ணனைக் கூவு* கருங்குயிலே! என்ற மாற்றம்*

பண்ணுற நான்மறையோர் புதுவை மன்னன்* பட்டர்பிரான் கோதை சொன்ன*

நண்ணுறு வாசக மாலை வல்லார்* நமோ நாராயணாய வென்பாரே!* (2)

வாரண மாயிரம்* சூழ வலம் செய்து*

நாரண நம்பி* நடக்கின்றான் என்றூ எதிர்*

பூரண பொற்குடம்* வைத்துப் புறமெங்கும்*

தோரணம் நாட்ட* கனாக்கண்டேன் தோழீ! நான்* (2)

ஆயனுக்காகத்* தான் கண்ட கனாவினை*

வேயர் புகழ்* வில்லிபுத்தூர்க்கோன் கோதை சொல்*

தூய தமிழ்மாலை* ஈரைந்தும் வல்லவர்*

வாயும் நன் மக்களைப் பெற்று* மகிழ்வரே* (2)

கருப்பூரம் நாறுமோ?* கமலப் பூ நாறுமோ*

திருப் பவளச் செவ்வாய்தான்* தித்தித்திருக்குமோ*

மருப்பு ஒசித்த மாதவன் தன்* வாய்ச்சுவையும் நாற்றமும்*

விருப்புற்றுக் கேட்கின்றேன்* சொல் ஆழி வெண்சங்கே!* (2)

பாஞ்சசன்னியத்தைப்* பற்பநாபனோடும்*

வாய்ந்த பெருஞ் சுற்றம் ஆக்கிய* வண்புதுவை*

ஏய்ந்த புகழ்ப் பட்டர்பிரான்* கோதை தமிழ் ஈரைந்தும்*

ஆய்ந்து ஏத்த வல்லார்* அவரும் அணுக்கரே*. (2)

விண் நீல மேலாப்பு* விரித்தாற்போல் மேகங்காள்*

தெண் நீர் பாய் வேங்கடத்து* என் திருமாலும் போந்தானே?*

கண்ணீர்கள் முலைக்குவட்டிற்* துளி சோரச் சோர்வேனைப்*

பெண் நீர்மை ஈடழிக்கும்* இது தமக்கு ஓர் பெருமையே?* (2)

சங்க மா கடல் கடைந்தான்* தண் முகில்காள்!* வேங்கடத்துச்-

செங்கண் மால் சேவடிக் கீழ்* அடிவீழ்ச்சி விண்ணப்பம்*

கொங்கை மேல் குங்குமத்தின்* குழம்பு அழியப் புகுந்து*

ஒருநாள் தங்குமேல் என் ஆவி* தங்கும் என்று உரையீரே* (2)

மத யானை போல் எழுந்த* மா முகில்காள்!* வேங்கடத்தைப்-

பதியாக வாழ்வீர்காள்!* பாம்பு அணையான் வார்த்தை என்னே*

கதி என்றும் தான் ஆவான்* கருதாது* ஓர் பெண்கொடியை-

வதை செய்தான் என்னும் சொல்* வையகத்தார் மதியாரே* (2)

நாகத்தின் அணையானை* நன்னுதலாள் நயந்து உரை செய்*

மேகத்தை வேங்கடக்கோன்* விடு தூதில் விண்ணப்பம்*

போகத்தில் வழுவாத* புதுவையர்கோன் கோதை தமிழ்*

ஆகத்து வைத்து உரைப்பார் * அவர் அடியார் ஆகுவரே* (2)

சிந்துரச் செம்பொடிப் போல்* திருமாலிருஞ்சோலை எங்கும்*

இந்திர கோபங்களே* எழுந்தும் பரந்திட்டனவால்*

மந்தரம் நாட்டி அன்று* மதுரக் கொழுஞ்சாறு கொண்ட*

சுந்தரத்தோளுடையான்* சுழலையினின்று உய்துங் கொலோ!* (2)

நாறு நறும் பொழில்* மாலிருஞ்சோலை நம்பிக்கு* நான்-

நூறு தடாவில் வெண்ணெய்* வாய்நேர்ந்து பராவி வைத்தேன்*

நூறு தடா நிறைந்த* அக்கார அடிசில் சொன்னேன்*

ஏறு திருவுடையான்* இன்று வந்து இவை கொள்ளுங் கொலோ!* (2)

சந்தொடு காரகிலும் சுமந்து* தடங்கள் பொருது*

வந்திழியும் சிலம்பாறு* உடை மாலிருஞ்சோலை நின்ற சுந்தரனைச்*

சுரும்பு ஆர் குழற் கோதை* தொகுத்து உரைத்த*

செந்தமிழ் பத்தும் வல்லார்* திருமாலடி சேர்வர்களே* (2)

கார்க்கோடற் பூக்காள்!* கார்க்கடல் வண்ணன் என்மேல்* உம்மைப்-

போர்க் கோலம் செய்து* போர விடுத்தவன் எங்கு உற்றான்?*

ஆர்க்கோ இனி நாம்* பூசல் இடுவது?* அணி துழாய்த்-

தார்க்கு ஓடும் நெஞ்சந் தன்னைப்* படைக்க வல்லேன் அந்தோ!* (2)

நல்ல என் தோழி!* நாகணைமிசை நம்பரர்*

செல்வர் பெரியர்* சிறு மானிடவர் நாம் செய்வதென்?*

வில்லி புதுவை* விட்டுசித்தர் தங்கள் தேவரை*

வல்ல பரிசு வருவிப்பரேல்* அது காண்டுமே* (2)

தாம் உகக்கும் தம் கையிற்* சங்கமே போலாவோ*

யாம் உகக்கும் எம் கையில்* சங்கமும்? ஏந்திழையீர்!*

தீ முகத்து நாகணைமேல்* சேரும் திருவரங்கர்*

ஆ! முகத்தை நோக்காரால்* அம்மனே! அம்மனே!* (2)

பொங்கு ஓதம் சூழ்ந்த* புவனியும் விண் உலகும்*

அங்கு ஆதும் சோராமே* ஆள்கின்ற எம்பெருமான்*

செங்கோல் உடைய* திருவரங்கச் செல்வனார்*

எம் கோல் வளையால்* இடர் தீர்வர் ஆகாதே?* (2)

பாசி தூர்த்தக் கிடந்த* பார்மகட்குப்*

பண்டு ஒரு நாள் மாசு உடம்பில் சீர் வாரா* மானம் இலாப் பன்றி ஆம்*

தேசு உடைய தேவர்* திருவரங்கச் செல்வனார்*

பேசியிருப்பனகள்* பேர்க்கவும் பேராவே*. (2)

செம்மை உடைய* திருவரங்கர் தாம் பணித்த*

மெய்ம்மைப் பெரு வார்த்தை* விட்டுசித்தர் கேட்டிருப்பர்*

தம்மை உகப்பாரைத்* தாம் உகப்பர் என்னும் சொல்*

தம்மிடையே பொய்யானால்* சாதிப்பார் ஆர் இனியே!* (2)

மற்று இருந்தீர்கட்கு அறியலாகா* மாதவன் என்பது ஓர் அன்புதன்னை*

உற்று இருந்தேனுக்கு உரைப்பது எல்லாம்* ஊமையரோடு செவிடர் வார்த்தை*

பெற்றிருந்தாளை ஒழியவே போய்ப்* பேர்த்து ஒரு தாய் இல் வளர்ந்த நம்பி*

மற் பொருந்தாமற் களம் அடைந்த* மதுரைப் புறத்து என்னை உய்த்திடுமின்*. (2)

மன்னு மதுரை தொடக்கமாக* வண் துவராபதிதன் அளவும்*

தன்னைத் தமர் உய்த்துப் பெய்ய வேண்டித்* தாழ்குழலாள் துணிந்த துணிவை*

பொன் இயல் மாடம் பொலிந்து தோன்றும்* புதுவையர்கோன் விட்டுசித்தன் கோதை*

இன்னிசையால் சொன்ன செஞ்சொல் மாலை* ஏத்தவல்லார்க்கு இடம் வைகுந்தமே*. (2)

கண்ணன் என்னும் கருந்தெய்வம்* காட்சிப் பழகிக் கிடப்பேனைப்*

புண்ணிற் புளிப் பெய்தாற் போலப்* புறம் நின்று அழகு பேசாதே*

பெண்ணின் வருத்தம் அறியாத* பெருமான் அரையிற் பீதக-

வண்ண ஆடை கொண்டு* என்னை வாட்டம் தணிய வீசீரே* (2)

அல்லல் விளைத்த பெருமானை* ஆயர்பாடிக்கு அணி விளக்கை*

வில்லி புதுவைநகர் நம்பி* விட்டுசித்தன் வியன் கோதை*

வில்லைத் தொலைத்த புருவத்தாள்* வேட்கை உற்று மிக விரும்பும்*

சொல்லைத் துதிக்க வல்லார்கள்* துன்பக் கடலுள் துவளாரே* (2)

பட்டி மேய்ந்து ஓர் காரேறு* பலதேவற்கு ஓர் கீழ்க் கன்றாய்*

இட்டீறு இட்டு விளையாடி* இங்கே போதக் கண்டீரே?*

இட்டமான பசுக்களை* இனிது மறித்து நீர் ஊட்டி*

விட்டுக் கொண்டு விளையாட* விருந்தாவனத்தே கண்டோமே*. (2)

மாதவன் என் மணியினை* வலையிற் பிழைத்த பன்றி போல்*

ஏதும் ஒன்றும் கொளத் தாரா* ஈசன்தன்னைக் கண்டீரே?*

பீதகஆடை உடை தாழ* பெருங் கார்மேகக் கன்றே போல்*

வீதி ஆர வருவானை* விருந்தாவனத்தே கண்டோமே* (2)

நாட்டைப் படை என்று அயன் முதலாத்* தந்த நளிர் மா மலர் உந்தி*

வீட்டைப் பண்ணி விளையாடும்* விமலன்தன்னைக் கண்டீரே?*

காட்டை நாடித் தேனுகனும்* களிறும் புள்ளும் உடன் மடிய*

வேட்டையாடி வருவானை* விருந்தாவனத்தே கண்டோமே* (2)

பருந்தாள்களிற்றுக்கு அருள்செய்த* பரமன்தன்னைப்*

பாரின் மேல் விருந்தாவனத்தே கண்டமை* விட்டுசித்தன் கோதை சொல்*

மருந்தாம் என்று தம் மனத்தே* வைத்துக் கொண்டு வாழ்வார்கள்*

பெருந்தாள் உடைய பிரான் அடிக்கீழ்ப்* பிரியாது என்றும் இருப்பாரே* (2)