பிரபந்த தனியன்கள்
கானியோர் தாம்வாழக் கலியுகத்தே வந்துதித்து,
ஆசிரியப் பாவதனால் அருமறை_ல் விரித்தானை,
தேசிகனைப் பராங்குசனைத் திகழ்வகுளத் தாரானை,
மாசடையா மனத்துவைத்து மறவாமல் வாழ்த்துதுமே.
மாசடையா மனத்துவைத்து மறவாமல் வாழ்த்துதுமே.
பாசுரங்கள்
செக்கர் மா முகில் உடுத்து மிக்க செஞ்சுடர்ப்-
பரிதிசூடி,* அம் சுடர் மதியம் பூண்டு*
பல சுடர் புனைந்த பவளச் செவ்வாய்*
திகழ் பசுஞ் சோதி மரகதக் குன்றம்*
கடலோன் கைம்மிசைக் கண்வளர்வது போல்*
பீதக ஆடை முடி பூண் முதலா
மேதகு பல் கலன் அணிந்து,* சோதி-
வாயவும் கண்ணவும் சிவப்ப,* மீதிட்டுப்-
பச்சை மேனி மிகப் பகைப்ப*
நச்சு வினைக் கவர்தலை அரவின் அமளி ஏறி*
எறி கடல் நடுவுள் அறிதுயில் அமர்ந்து*
சிவன் அயன் இந்திரன் இவர் முதல் அனைத்தோர்*
தெய்வக் குழாங்கள் கைதொழ கிடந்த*
தாமரை உந்தித் தனிப் பெரு நாயக*
மூவுலகு அளந்த சேவடியோயே! (2)
உலகு படைத்து உண்ட எந்தை,* அறைகழல்-
சுடர்ப் பூந் தாமரை சூடுதற்கு,* அவாவு-
ஆர் உயிர் உருகி உக்க,* நேரிய காதல்-
அன்பில் இன்பு ஈன் தேறல்,* அமுத-
வெள்ளத்தான் ஆம் சிறப்பு விட்டு,* ஒருபொருட்கு-
அசைவோர் அசைக,* திருவொடு மருவிய-
இயற்கை,* மாயாப் பெரு விறல் உலகம்-
மூன்றினொடு நல் வீடு பெறினும்,*
கொள்வது எண்ணுமோ தெள்ளியோர் குறிப்பே?
குறிப்பில் கொண்டு நெறிப்பட,* உலகம்
மூன்று உடன் வணங்கு தோன்று புகழ் ஆணை*
மெய் பெற நடாய தெய்வம் மூவரில்-
முதல்வன் ஆகி* சுடர் விளங்கு அகலத்து*
வரை புரை திரை பொர பெரு வரை வெருவர,*
உரும் முரல் ஒலி மலி நளிர் கடல் பட அரவு-
அரசு உடல் தட வரை சுழற்றிய,* தனிமாத்-
தெய்வத்து அடியவர்க்கு இனி நாம் ஆளாகவே-
இசையுங்கொல்,* ஊழிதோறு ஊழி ஓவாதே?
ஊழிதோறு ஊழி ஓவாது* வாழிய-
என்று யாம் தொழ இசையுங்கொல்,*
யாவகை உலகமும் யாவரும் இல்லா மேல் வரும்
பெரும்பாழ்க் காலத்து,* இரும் பொருட்கு-
எல்லாம் அரும் பெறல் தனி வித்து,* ஒருதான்-
ஆகி தெய்வ நான்முகக் கொழு முளை-
ஈன்று,* முக்கண் ஈசனொடு தேவு பல நுதலி*
மூவுலகம் விளைத்த உந்தி,*
மாயக் கடவுள் மா முதல் அடியே?
மாமுதல் அடிப் போது ஒன்று கவிழ்த்து அலர்த்தி,*
மண் முழுதும் அகப்படுத்து,* ஒண் சுடர் அடிப் போது-
ஒன்று விண் செலீஇ,* நான்முகப் புத்தேள்
நாடு வியந்து உவப்ப,* வானவர் முறைமுறை-
வழிபட நெறீஇ,* தாமரைக் காடு-
மலர்க் கண்ணொடு கனி வாய் உடையதும் ஆய்*
இரு நாயிறு ஆயிரம் மலர்ந்தன்ன*
கற்பகக் காவு பற்பல அன்ன*
முடி தோள் ஆயிரம் தழைத்த*
நெடியோய்க்கு அல்லது அடியதோ உலகே?
ஓஓ! உலகினது இயல்வே* ஈன்றோள் இருக்க*
மணை நீராட்டி,* படைத்து இடந்து உண்டு உமிழ்ந்து-
அளந்து,* தேஎர்ந்து உலகு அளிக்கும் முதல்பெருங்-
கடவுள் நிற்ப* புடைப் பல தான் அறி-
தெய்வம் பேணுதல்,* தனாது-
புல்லறிவாண்மை பொருந்தக் காட்டி,*
கொல்வன முதலா அல்லன முயலும்,*
இனைய செய்கை இன்பு துன்பு அளி*
தொல் மா மாயப் பிறவியுள் நீங்காப்*
பல் மா மாயத்து அழுந்துமாம் நளிர்ந்தே.
நளிர் மதிச் சடையனும் நான்முகக் கடவுளும்*
தளிர் ஒளி இமையவர் தலைவனும் முதலா,*
யாவகை உலகமும் யாவரும் அகப்பட,*
நிலம் நீர் தீ கால் சுடர் இரு விசும்பும்*
மலர் சுடர் பிறவும் சிறிது உடன் மயங்க,*
ஒரு பொருள் புறப்பாடு இன்றி முழுவதும்-
அகப்படக் கரந்து ஓர் ஆல் இலைச் சேர்ந்த எம்-
பெரு மா மாயனை அல்லது,*
ஒரு மா தெய்வம் மற்று உடையமோ யாமே? (2)
