தமிழ் வேதம்

கண்ணி நுண் சிறுத் தாம்பினால்* கட்டு உண்ணப்
பண்ணிய பெரு மாயன்* என் அப்பனில்*

நண்ணித் தென் குருகூர்* நம்பி என்றக்கால்
அண்ணிக்கும் அமுது ஊறும் என் நாவுக்கே (2)

நாவினால் நவிற்று* இன்பம் எய்தினேன்*
மேவினேன்* அவன் பொன்னடி மெய்ம்மையே*

தேவு மற்று அறியேன்* குருகூர் நம்பி*
பாவின் இன்னிசை* பாடித் திரிவனே*

திரிதந்து ஆகிலும்* தேவபிரான் உடைக்*
கரிய கோலத்* திருவுருக் காண்பன் நான்*

பெரிய வண் குருகூர்* நகர் நம்பிக்கு ஆள்-
உரியனாய்* அடியேன்* பெற்ற நன்மையே*

நன்மையால் மிக்க* நான்மறையாளர்கள்*
புன்மை ஆகக்* கருதுவர் ஆதலில்*

அன்னையாய் அத்தனாய்* என்னை ஆண்டிடும்
தன்மையான்* சடகோபன் என் நம்பியே

நம்பினேன்* பிறர் நன்பொருள் தன்னையும்*

நம்பினேன்* மடவாரையும் முன் எலாம்*

செம்பொன் மாடத்* திருக் குருகூர் நம்பிக்கு

அன்பனாய்* அடியேன்* சதிர்த்தேன் இன்றே

இன்று தொட்டும் எழுமையும் எம்பிரான்*

நின்று தன் புகழ் ஏத்த அருளினான் *

குன்ற மாடத்* திருக் குருகூர் நம்பி *

என்றும் என்னை * இகழ்வு இலன் காண்மினே.

கண்டு கொண்டு என்னைக்* காரிமாறப் பிரான் *

பண்டை வல் வினை* பாற்றி அருளினான்*

எண் திசையும்* அறிய இயம்புகேன்*

ஒண் தமிழ்ச்* சடகோபன் அருளையே

அருள் கொண்டாடும்* அடியவர் இன்புற*

அருளினான்* அவ் அரு மறையின் பொருள்*

அருள்கொண்டு* ஆயிரம் இன் தமிழ் பாடினான்*

அருள் கண்டீர்* இவ் உலகினில் மிக்கதே

மிக்க வேதியர்* வேதத்தின் உட்பொருள்*

நிற்கப் பாடி* என் நெஞ்சுள் நிறுத்தினான்*

தக்க சீர்ச்* சடகோபன் என் நம்பிக்கு* ஆட்-

புக்க காதல்* அடிமைப் பயன் அன்றே?

பயனன்று ஆகிலும்* பாங்கலர் ஆகிலும்*

செயல் நன்றாகத் *திருத்திப் பணிகொள்வான்,*

குயில் நின்றார் பொழில் சூழ் *குரு கூர்நம்பி,*

முயல்கின்றேன் *உன்தன் மொய்கழற்கு அன்பையே. (2)

அன்பன் தன்னை* அடைந்தவர்கட்கு எல்லாம்

அன்பன்* தென் குருகூர்* நகர் நம்பிக்கு*

அன்பனாய்* மதுரகவி சொன்ன சொல்

நம்புவார் பதி* வைகுந்தம்* காண்மினே (2)