அறிவார் உயிர் ஆனாய் - ஞானிகளை ஆத்மாவாக வுடையவனே!

வெறி கொள் சோதி மூர்த்தி - ஸுகந்தமயமாய் தேஜோமயமாயிருந்துள்ள திவ்யமங்கள விக்ரஹத்தையுடையவனே!

அடியேன் நெடுமாலே - அடியேனிடத்தில் அளவுகடந்த வியாமோஹமுடையவனே!

அறிவு இலேனுக்கு அருளாய் - அறிவிலியான என் விஷயத்திலே அருள் செய்ய வேணும்.

பிறிது ஒன்று அறியா அடியேன் ஆவி திகைக்க - வேறொரு புகலறியாத அடியேனுடைய நெஞ்சு கலங்கும்படியாக

ஞானிகளுக்கு உயிராக இருப்பவனே! வாசனையைக் கொண்டிருக்கிற ஒளிபொருந்திய விக்கிரஹத்தையுடையவனே! அடியேனுடைய நெடிய மாலே! விரகு அறியாத எனக்குக் கிருபைசெய்தருள்வாய்; வேறு ஒன்றனையும் அறியாத அடியேனுடைய உயிரானது திகைக்கும்படியாக வேறு உபாயங்களைச்செய்து என்னைப் புறத்திலே தள்ளி இன்னம் கெடுப்பாயோ? என்கிறார்.