பிரபந்த தனியன்கள்
அவிதிதவிஷயாந்தரச்சடாரே
ருபநிஷதாமுபகாநமாத்ரபோக:
அபிசகுணவஸாத் ததேகஸேஷீ
மதுரகவிர் ஹ்ருதயே மமாவிரஸ்து.
இருகவிற்ப நேரிசை வெண்பா
வேறொன்றும் நானறியேன் வேதம் தமிழ்செய்த,
மாறன் சடகோபன் வண்குருகூர்- ஏறு,எங்கள்
வாழ்வாமென் றேத்தும் மதுரகவி யார்எம்மை
ஆள்வார் அவரே யரண்.
பாசுரங்கள்
கண்ணி நுண் சிறுத் தாம்பினால்* கட்டு உண்ணப்
பண்ணிய பெரு மாயன்* என் அப்பனில்*
நண்ணித் தென் குருகூர்* நம்பி என்றக்கால்
அண்ணிக்கும் அமுது ஊறும் என் நாவுக்கே (2)
நாவினால் நவிற்று* இன்பம் எய்தினேன்*
மேவினேன்* அவன் பொன்னடி மெய்ம்மையே*
தேவு மற்று அறியேன்* குருகூர் நம்பி*
பாவின் இன்னிசை* பாடித் திரிவனே*
திரிதந்து ஆகிலும்* தேவபிரான் உடைக்*
கரிய கோலத்* திருவுருக் காண்பன் நான்*
பெரிய வண் குருகூர்* நகர் நம்பிக்கு ஆள்-
உரியனாய்* அடியேன்* பெற்ற நன்மையே*
நன்மையால் மிக்க* நான்மறையாளர்கள்*
புன்மை ஆகக்* கருதுவர் ஆதலில்*
அன்னையாய் அத்தனாய்* என்னை ஆண்டிடும்
தன்மையான்* சடகோபன் என் நம்பியே
நம்பினேன்* பிறர் நன்பொருள் தன்னையும்*
நம்பினேன்* மடவாரையும் முன் எலாம்*
செம்பொன் மாடத்* திருக் குருகூர் நம்பிக்கு
அன்பனாய்* அடியேன்* சதிர்த்தேன் இன்றே
இன்று தொட்டும் எழுமையும் எம்பிரான்*
நின்று தன் புகழ் ஏத்த அருளினான் *
குன்ற மாடத்* திருக் குருகூர் நம்பி *
என்றும் என்னை * இகழ்வு இலன் காண்மினே.
கண்டு கொண்டு என்னைக்* காரிமாறப் பிரான் *
பண்டை வல் வினை* பாற்றி அருளினான்*
எண் திசையும்* அறிய இயம்புகேன்*
ஒண் தமிழ்ச்* சடகோபன் அருளையே
அருள் கொண்டாடும்* அடியவர் இன்புற*
அருளினான்* அவ் அரு மறையின் பொருள்*
அருள்கொண்டு* ஆயிரம் இன் தமிழ் பாடினான்*
அருள் கண்டீர்* இவ் உலகினில் மிக்கதே
மிக்க வேதியர்* வேதத்தின் உட்பொருள்*
நிற்கப் பாடி* என் நெஞ்சுள் நிறுத்தினான்*
தக்க சீர்ச்* சடகோபன் என் நம்பிக்கு* ஆட்-
புக்க காதல்* அடிமைப் பயன் அன்றே?
பயனன்று ஆகிலும்* பாங்கலர் ஆகிலும்*
செயல் நன்றாகத் *திருத்திப் பணிகொள்வான்,*
குயில் நின்றார் பொழில் சூழ் *குரு கூர்நம்பி,*
முயல்கின்றேன் *உன்தன் மொய்கழற்கு அன்பையே. (2)
அன்பன் தன்னை* அடைந்தவர்கட்கு எல்லாம்
அன்பன்* தென் குருகூர்* நகர் நம்பிக்கு*
அன்பனாய்* மதுரகவி சொன்ன சொல்
நம்புவார் பதி* வைகுந்தம்* காண்மினே (2)
