பிரபந்த தனியன்கள்
சீராரும் மாடத் திருக்கோவ லூரதனுள்
காரார் கருமுகிலைக் காணப்புக்கு, - μராத்
திருக்கண்டேன் என்றுரைத்த சீரான் கழலே,
உரைக்கண்டாய் நெஞ்சே. உகந்து.
பாசுரங்கள்
உளன்கண்டாய் நல்நெஞ்சே!* உத்தமன்என்றும்
உளன்கண்டாய்,* உள்ளுவார்உள்ளத்து உளன்கண்டாய்,*
விண்ஒடுங்கக் கோடுஉயரும்* வீங்குஅருவி வேங்கடத்தான்,*
மண்ஒடுங்க தான்அளந்த மன்.
மன்னு மணிமுடிநீண்டு* அண்டம்போய் எண்திசையும்,*
துன்னு பொழில்அனைத்தும் சூழ்கழலே,* - மின்னை
உடையாகக் கொண்டு* அன்றுஉலகுஅளந்தான்,* குன்றம்
குடையாக ஆகாத்த கோ.
கோவலனாய்* ஆநிரைகள் மேய்த்து குழல்ஊதி,*
மாவலனாய்க் கீண்ட மணிவண்ணன்,* மேவி
அரிஉருவம்ஆகி* இரணியனது ஆகம்,*
தெரிஉகிரால் கீண்டான் சினம்.
சினமா மதகளிற்றின்* திண்மருப்பைச் சாய்த்து,*
புனம்மேய பூமி அதனைத்,* - தனமாக
பேர்அகலத்து உள்ஒடுக்கும்* பேர்ஆர மார்வனார்,*
ஓர்அகலத்துஉள்ளது உலகு.
உலகமும்* ஊழியும் ஆழியும்,* ஒண்கேழ்
அலர்கதிரும்* செந்தீயும் ஆவான்,* - பலகதிர்கள்
பாரித்த* பைம்பொன் முடியான் அடிஇணைக்கே,*
பூரித்துஎன் நெஞ்சே புரி.
புரிந்து மதவேழம்* மாப்பிடியோடு ஊடி,*
திரிந்து சினத்தால் பொருது,* - விரிந்தசீர்
வெண்கோட்டு முத்து உதிர்க்கும்* வேங்கடமே,* மேல்ஒருநாள்
மண்கோட்டுக் கொண்டான் மலை.
மலைமுகடுமேல் வைத்து* வாசுகியைச் சுற்றி,*
தலைமுகடு தான்ஒருகை பற்றி,*- அலைமுகட்டு
அண்டம்போய் நீர்தெறிப்ப* அன்று கடல்கடைந்தான்,*
பிண்டமாய் நின்ற பிரான்.
நின்ற பெருமானே!* நீர்ஏற்று,* உலகுஎல்லாம்
சென்ற பெருமானே!* செங்கண்ணா,* - அன்று
துரகவாய் கீண்ட* துழாய்முடியாய்,* நங்கள்
நரகவாய் கீண்டாயும் நீ.
நீஅன்றே நீர்ஏற்று* உலகம் அடிஅளந்தாய்,*
நீஅன்றே நின்று நிரைமேய்த்தாய்* - நீஅன்றே
மாவாய்உரம் பிளந்து* மாமருதின்ஊடுபோய்,*
தேவாசுரம் பொருதாய் செற்று?
செற்றதுவும்* சேரா இரணியனை* சென்றுஏற்றுப்
பெற்றதுவும்* மாநிலம், பின்னைக்குஆய்* - முற்றல்
முரிஏற்றின்* முன்நின்று மொய்ம்புஒழித்தாய்,* மூரிச்
சுரிஏறு* சங்கினாய்! சூழ்ந்து
சூழ்ந்த துழாய்அலங்கல்* சோதி மணிமுடிமால்,*
தாழ்ந்த அருவித் தடவரைவாய்,* - ஆழ்ந்த
மணிநீர்ச்சுனை வளர்ந்த* மாமுதலை கொன்றான்,*
அணிநீல வண்ணத் தவன்.
அவனே அருவரையால்* ஆநிரைகள் காத்தான்,*
அவனே அணிமருதம் சாய்த்தான்,* - அவனே
கலங்காப் பெருநகரம்* காட்டுவான் கண்டீர்,*
இலங்கா புரம்எரித்தான் எய்து.
எய்தான் மராமரம்* ஏழும் இராமனாய்,*
எய்தான் அம்மான் மறியை ஏந்திழைக்குஆய்,* - எய்ததுவும்
தென்இலங்கைக்கோன் வீழ* சென்று குறள்உருஆய்*
முன்நிலம் கைக்கொண்டான் முயன்று.
முயன்று தொழுநெஞ்சே!* மூரிநீர் வேலை,*
இயன்றமரத்துஆல்இலையின் மேலால்,* - பயின்றுஅங்குஓர்
மண்நலம்கொள் வெள்ளத்து* மாயக் குழவியாய்,*
தண்அலங்கல் மாலையான் தாள்.
தாளால் சகடம்* உதைத்து பகடுஉந்தி,*
கீளா மருதுஇடைபோய் கேழல்ஆய்,* - மீளாது
மண்அகலம் கீண்டு* அங்குஓர் மாதுஉகந்த மார்வற்குப்,*
பெண்அகலம் காதல் பெரிது.
பெரியவரைமார்பில்* பேர்ஆரம் பூண்டு,*
கரிய முகிலிடைமின் போல,* - தெரியுங்கால்
பாண்ஒடுங்க வண்டுஅறையும் பங்கயமே,* மற்றுஅவன்தன்
நீள் நெடுங்கண் காட்டும் நிறம்.
நிறம்வெளிது செய்து* பசிது கரிதுஎன்று,*
இறைஉருவம் யாம்அறியோம் எண்ணில்,* - நிறைவுஉடைய
நாமங்கை தானும்* நலம்புகழ் வல்லளே,*
பூமங்கை கேள்வன் பொலிவு?
பொலிந்துஇருண்ட கார்வானில்* மின்னேபோல் தோன்றி,*
மலிந்து திருஇருந்த மார்வன்,* - பொலிந்த
கருடன்மேல் கொண்ட* கரியான் கழலே,*
தெருள்தன்மேல் கண்டாய் தெளி.
தெளிந்த சிலாதலத்தின்* மேல்இருந்த மந்தி,*
அளிந்த கடுவனையே நோக்கி,* - விளங்கிய
வெண்மதியம் தாஎன்னும்* வேங்கடமே,* மேல்ஒருநாள்
மண்மதியில்* கொண்டுஉகந்தான் வாழ்வு.
வாழும் வகைஅறிந்தேன்* மைபோல் நெடுவரைவாய்த்,*
தாழும் அருவிபோல் தார்கிடப்ப,* - சூழும்
திருமா மணிவண்ணன்* செங்கண்மால்,* எங்கள்
பெருமான்* அடிசேரப் பெற்று.
பெற்றம் பிணைமருதம்* பேய்முலை மாச்சகடம்,*
முற்றக்காத்துஊடு போய்உண்டுஉதைத்து,* - கற்றுக்
குணிலை* விளங்கனிக்குக் கொண்டுஎறிந்தான்,* வெற்றிப்
பணிலம்வாய் வைத்துஉகந்தான் பண்டு.
பண்டுஎல்லாம் வேங்கடம்* பாற்கடல் வைகுந்தம்,*
கொண்டுஅங்கு உறைவார்க்கு கோயில்போல்,* - வண்டு
வளம்கிளரும் நீள்சோலை* வண்பூங் கடிகை,*
இளங்குமரன் தன் விண்ணகர். (2)
விண்ணகரம் வெஃகா* விரிதிரைநீர் வேங்கடம்,*
மண்நகரம் மாமாட வேளுக்கை,* - மண்ணகத்த
தென்குடந்தை* தேன்ஆர் திருவரங்கம் தென்கோட்டி,*
தன்குடங்கை நீர்ஏற்றான் தாழ்வு.
தாழ்சடையும் நீள்முடியும்* ஒண்மழுவும் சக்கரமும்,*
சூழ்அரவும் பொன்நாணும் தோன்றுமால்,*- சூழும்
திரண்டு அருவி பாயும்* திருமலைமேல் எந்தைக்கு,*
இரண்டு உருவும் ஒன்றாய் இசைந்து.
இசைந்த அரவமும்* வெற்பும் கடலும்,*
பசைந்துஅங்கு அமுது படுப்ப,* - அசைந்து
கடைந்த வருத்தமோ* கச்சி வெஃகாவில்,*
கிடந்துஇருந்து நின்றதுவும் அங்கு?
அங்கற்கு இடர்இன்றி* அந்திப் பொழுதத்து,*
மங்க இரணியனது ஆகத்தை,* - பொங்கி
அரிஉருவமாய்ப் பிளந்த* அம்மான் அவனே,*
கரிஉருவம் கொம்புஒசித்தான் காய்ந்து.
காய்ந்துஇருளை மாற்றி* கதிர்இலகு மாமணிகள்,*
ஏய்ந்த பணக்கதிர்மேல் வெவ்வுயிர்ப்ப,* - வாய்ந்த
மதுகைடபரும்* வயிறுஉருகி மாண்டார்,*
அது கேடுஅவர்க்குஇறுதி ஆங்கு.
ஆங்கு மலரும்* குவியுமால் உந்திவாய்,*
ஓங்கு கமலத்தின் ஒண்போது,* - ஆம்கைத்
திகிரி சுடர்என்றும்* வெண்சங்கம்,* வானில்
பகரும்மதி என்றும் பார்த்து.
பார்த்த கடுவன்* சுனைநீர் நிழல்கண்டு,*
பேர்த்துஓர் கடுவன்எனப் பேர்ந்து,* - கார்த்த
களங்கனிக்குக்* கைநீட்டும் வேங்கடமே,* மேல்நாள்
விளங்கனிக்குக்* கன்றுஎறிந்தான் வெற்பு.
வெற்புஎன்று* வேங்கடம் பாடும்,* வியன்துழாய்
கற்புஎன்று சூடும் கருங்குழல் மேல்,* மல்பொன்ற
நீண்டதோள் மால்கிடந்த* நீள்கடல் நீர்ஆடுவான்,*
பூண்டநாள் எல்லாம் புகும்
புகுமதத்தால்* வாய்பூசி கீழ்தாழ்ந்து,* அருவி
உகுமதத்தால் கால்கழுவி கையால்,*- மிகுமதத்தேன்
விண்டமலர் கொண்டு* விறல் வேங்கடவனையே,*
கண்டு வணங்கும் களிறு.
களிறு முகில்குத்த* கைஎடுத்துஓடி,*
ஒளிறு மருப்புஒசிகை* யாளி பிளிறி-
விழ,* கொன்று நின்றுஅதிரும்* வேங்கடமே,* மேல்நாள்
குழக்கன்று* கொண்டுஎறிந்தான் குன்று.
குன்றுஒன்றின்ஆய* குறமகளிர் கோல்வளைக்கை,*
சென்று விளையாடும் தீம்கழைபோய்,* - வென்று
விளங்குமதி கோள்விடுக்கும்* வேங்கடமே,* மேலை
இளங்குமரர் கோமான் இடம்.
இடம்வலம் ஏழ்பூண்ட* இரவித் தேர்ஓட்டி,*
வடமுக வேங்கடத்து மன்னும்,* - குடம்நயந்த
கூத்தனாய் நின்றான்* குரைகழலே கூறுவதே,*
நாத்தன்னால் உள்ள நலம்.
நலமே வலிதுகொல்* நஞ்சுஊட்டு வன்பேய்,*
நிலமே புரண்டுபோய் வீழ,* - சலமேதான்
வெம்கொங்கை உண்டானை* மீட்டுஆய்ச்சி ஊட்டுவான்,*
தன்கொங்கை வாய்வைத்தாள் சார்ந்து.
சார்ந்துஅகடு தேய்ப்பத்* தடாவிய கோட்டுஉச்சிவாய்*
ஊர்ந்துஇயங்கும் வெண்மதியின்* ஒண்முயலைச்,* - சேர்ந்து
சினவேங்கை பார்க்கும்* திருமலையே,* ஆயன்
புனவேங்கை நாறும் பொருப்பு.
ஆய்ந்த அருமறையோன்* நான்முகத்தோன் நன்குறங்கில்
வாய்ந்த குழவியாய் வாள்அரக்கன்,* - ஏய்ந்த
முடிப்போது* மூன்றுஏழ்என்றுஎண்ணினான்,* ஆர்ந்த
அடிப்போது நங்கட்கு அரண்.
அரண்ஆம் நமக்குஎன்றும்* ஆழி வலவன்
முரன்நாள் வலம்சுழிந்த மொய்ம்பன்,* - சரண்ஆமேல்
ஏதுகதி ஏதுநிலை* ஏதுபிறப்பு என்னாதே,*
ஓதுகதி மாயனையே ஓர்த்து.
ஓர்த்த மனத்தராய்* ஐந்துஅடக்கி ஆராய்ந்து,*
பேர்த்தால் பிறப்புஏழும் பேர்க்கலாம்,* - கார்த்த
விரைஆர் நறும்துழாய்* வீங்குஓத மேனி,*
நிரைஆர மார்வனையே நின்று.
நின்று எதிராய* நிரைமணித்தேர் வாணன்தோள்,*
ஒன்றிய ஈர்ஐஞ்ஞூறுஉடன் துணிய,* - வென்றுஇலங்கும்
ஆர்படுவான் நேமி* அரவுஅணையான் சேவடிக்கே,*
நேர்படுவான் தான்முயலும் நெஞ்சு.
நெஞ்சால்* நினைப்புஅரியனேலும்* நிலைப்பெற்று என்
நெஞ்சமே! பேசாய்* நினைக்குங்கால்,*- நெஞ்சத்துப்
பேராது நிற்கும்* பெருமானை என்கொலோ,*
ஓராது நிற்பது உணர்வு?
உணரில் உணர்வுஅரியன்* உள்ளம் புகுந்து*
புணரிலும் காண்புஅரியன் உண்மை,* - இணர்அணைய
கொங்குஅணைந்து வண்டுஅறையும்* தண்துழாய்க் கோமானை,*
எங்குஅணைந்து காண்டும் இனி?
இனிஅவன் மாயன் என உரைப்பரேலும்,*
இனிஅவன் காண்புஅரியனேலும்,* - இனியவன்
கள்ளத்தால் மண்கொண்டு* விண்கடந்த பைங்கழலான்,*
உள்ளத்தின் உள்ளே உளன்.
உளனாய* நான்மறையின் உட்பொருளை,* உள்ளத்து-
உளனாகத் தேர்ந்து உணர்வரேலும்,* - உளனாய
வண்தாமரை நெடுங்கண்* மாயவனை யாவரே,*
கண்டார் உகப்பர் கவி?
கவியினார் கைபுனைந்து* கண்ஆர் கழல்போய்,*
செவியின்ஆர் கேள்வியராய்ச் சேர்ந்தார்,* - புவியினார்
போற்றி உரைக்க* பொலியுமே,* பின்னைக்குஆய்
ஏற்றுஉயிரை அட்டான் எழில்?
எழில்கொண்ட* மின்னுக் கொடிஎடுத்து,* வேகத்-
தொழில்கொண்டு தான்முழங்கித் தோன்றும்,* - எழில் கொண்ட
நீர்மேகம் அன்ன* நெடுமால் நிறம்போல,*
கார்வானம் காட்டும் கலந்து.
கலந்து மணிஇமைக்கும் கண்ணா,* நின் மேனி
மலர்ந்து* மரகதமே காட்டும்,* - நலம்திகழும்
கொந்தின்வாய் வண்டுஅறையும்* தண்துழாய்க் கோமானை,*
அந்திவான் காட்டும் அது.
அது நன்று இது தீதுஎன்று* ஐயப்படாதே,*
மதுநின்ற தண்துழாய் மார்வன்,* - பொதுநின்ற*
பொன்அம் கழலே தொழுமின்,* முழுவினைகள்
முன்னம் கழலும் முடிந்து.
முடிந்த பொழுதில்* குறவாணர்,* ஏனம்
படிந்துஉழுசால்* பைந்தினைகள் வித்த,* - தடிந்துஎழுந்த
வேய்ங்கழைபோய்* விண்திறக்கும் வேங்கடமே,* மேல்ஒருநாள்
தீம்குழல்* வாய் வைத்தான் சிலம்பு.
சிலம்பும் செறிகழலும் சென்றுஇசைப்ப,* விண்ஆறு
அலம்பிய சேவடிபோய்,* அண்டம் - புலம்பியதோள்*
எண்திசையும் சூழ* இடம்போதாது என்கொலோ,*
வண்துழாய் மால்அளந்த மண்?
மண்உண்டும்* பேய்ச்சி முலைஉண்டும் ஆற்றாதாய்,*
வெண்ணெய் விழுங்க வெகுண்டு,* ஆய்ச்சி - கண்ணிக்
கயிற்றினால் கட்ட* தான் கட்டுண்டு இருந்தான்,*
வயிற்றினோடு ஆற்றா மகன்.
மகன்ஒருவர்க்கு அல்லாத* மாமேனி மாயன்,*
மகன்ஆம் அவன்மகன் தன்* காதல் மகனைச்*
சிறைசெய்த வாணன்தோள்* செற்றான் கழலே*
நிறைசெய்து என் நெஞ்சே! நினை.
நினைத்துஉலகில் ஆர்தெளிவார்* நீண்ட திருமால்,*
அனைத்துஉலகும் உள்ஒடுக்கி ஆல்மேல்,* - கனைத்துஉலவு
வெள்ளத்துஓர் பிள்ளையாய்* மெள்ளத் துயின்றானை,*
உள்ளத்தே வைநெஞ்சமே! உய்த்து.
உய்த்துஉணர்வு என்னும்* ஒளிகொள் விளக்குஏற்றி,*
வைத்துஅவனை நாடி வலைப்படுத்தேன்,* - மெத்தெனவே
நின்றான் இருந்தான்* கிடந்தான் என் நெஞ்சத்து,*
பொன்றாமை மாயன் புகுந்து.
புகுந்துஇலங்கும்* அந்திப் பொழுதத்து,* அரியாய்
இகழ்ந்த* இரணியனது ஆகம்,* - சுகிர்ந்துஎங்கும்
சிந்தப் பிளந்த* திருமால் திருவடியே*
வந்தித்து என்நெஞ்சமே! வாழ்த்து.
வாழ்த்திய வாயராய்* வானோர் மணிமகுடம்*
தாழ்த்தி வணங்கத் தழும்பாமே,* - கேழ்த்த
அடித்தாமரை* மலர்மேல் மங்கை மணாளன்,*
அடித்தாமரைஆம் அலர்.
அலர்எடுத்த உந்தியான்* ஆங்குஎழிலஆய,*
மலர்எடுத்த மாமேனி மாயன்,* - அலர்எடுத்த
வண்ணத்தான் மாமலரான்* வார்சடையான்* என்றுஇவர்கட்கு
எண்ணத்தான்ஆமோ இமை?
இமம்சூழ் மலையும்* இருவிசும்பும் காற்றும்,*
அமம்சூழ்ந்துஅற விளங்கித் தோன்றும்,* - நமன்சூழ்
நரகத்து* நம்மை நணுகாமல் காப்பான்,*
துரகத்தை வாய்பிளந்தான் தொட்டு.
தொட்ட படைஎட்டும்* தோலாத வென்றியான்,*
அட்ட புயகரத்தான் அஞ்ஞான்று,* - குட்டத்துக்
கோள்முதலை துஞ்ச* குறித்துஎறிந்த சக்கரத்தான்*
தாள்முதலே நங்கட்குச் சார்வு (2)
சார்வு நமக்குஎன்றும் சக்கரத்தான்,* தண்துழாய்த்
தார்வாழ்* வரைமார்பன் தான்முயங்கும்,* - கார்ஆர்ந்த
வான்அமரும் மின்இமைக்கும்* வண்தாமரைநெடுங்கண்,*
தேன்அமரும் பூமேல் திரு. (2)